1. Imieniny Dawid imieniny obchodzi 1 marca, 20 maja, 24 maja, 26 czerwca, 15 lipca, 17 września, 16 grudnia, 29 grudnia i 30 grudnia Najbardziej popularną datą obchodzenia imienin Dawida jest 29 grudnia. Zobacz film: "Czego unikać w ciąży?" 2. Dawid - zdrobnienia Najpopularniejszymi zdrobnieniami są: Dada, Dadi, Dadzio, Daw, Dawcio, Dawciu, Dawek, Dawideczek, Dawidek, Dawidi, Dawido, Dawidu, Dawidua, Dawidunio, Dawiduś, Dawidzia, Dawidzio, Dawiniu, Dawuś, Dede. 3. Dawid - pochodzenie i znaczenie Jest to imię pochodzenia semickiego, wywodzące się od słowa, które ma kilka znaczeń: dowódca, opiekun, ukochany, godny kochania. Dawniej imię to było nadawane jako tytuł osobom, które sprawowały wysokie funkcje. W Polsce używane od XIII wieku. 4. Dawid - odpowiedniki w różnych językach angielski - David, Davie, Davy francuski - Davide grecki: Dawid łacina - David niemiecki - David ukraiński - Dawyd włoski - Davide. 5. Dawid - znane osoby o tym imieniu David Arquette: amerykański aktor David Beckham: angielski piłkarz David Bowie: muzyk brytyjski David Copperfield: iluzjonista David Duchovny: amerykański aktor David "The Edge" Evans: irlandzki muzyk, gitarzysta zespołu U2 David Fincher: amerykański reżyser i producent filmowy David Gahan: muzyk brytyjski, frontman zespołu Depeche Mode David Gilmour: muzyk, gitarzysta i wokalista grupy Pink Floyd David Lynch: amerykański reżyser filmowy. 6. Dawid - numerologia Liczba imienia Dawid wynosi 1. Główne cechy charakteru Typowe numerologiczne Jedynki to indywidualiści, pionierzy i zdobywcy. To wibracja dynamiczna, która zachęca do działania. Jedynki doskonale wiedzą czego chcą od świata i nie wahają się po to sięgać. Numerologiczna 1 podkreśla również potrzebę silnego skupienia uwagi na sobie, co czasem może być odbierane jako wada. Inne mankamenty charakteru reprezentowane przez numerologiczną Jedynkę to rozrzutność, brak praktycznego podejścia do codzienności, życie chwilą. Zawody Związane z aktywnością i zdolnością natychmiastowej mobilizacji sił np.: żołnierz, strażak, ratownik, sportowiec, kierownik instytucji itp. Żywioły Natura numerologicznej Jedynki odpowiada sile połączonych żywiołów ognia i powietrza. To energia w czystej postaci. Ogień podsycany jest przez dopływ powietrza. Powietrze ogrzane przez ogień wznosi się ku górze. Obydwa żywioły harmonijnie współdziałają ze sobą. Istotą ognia jest życie chwilą oraz trwanie dzięki przemianie paliwa-materii w światło i ciepło. Planety Numerologiczne Jedynki planetarnie łączą się z wpływem Słońca i Marsa. Słońce i Mars to planety, które nierozerwalnie wiążą się z energią życiową i witalnością. Mars obdarza je niezłomnością, wojowniczością oraz aktywnością. Słońce podkreśla ich indywidualizm i silne ego. Pory roku Wszystkie poza zimą. Miesiące Marzec, sierpień oraz listopad. Dni pomyślne Wtorek i niedziela. Daty szczęśliwe Daty szczęśliwe dla liczby imienia 1 to te, które po redukcji numerologicznej dadzą 1, lub 2, albo 5. Jak przeprowadzić redukcję numerologiczną? Przykładowe wykonania redukcji kilku liczb. Liczba 19. 1+9=10. 1+0=1. Kolejny przykład dotyczy liczby 11. 1+1=2. Następny przykład dla redukcji liczby 23. 2+3=5 itp. Metale Złoto, stal szlachetna. Kamienie Kryształ górski, diament. Kolory Czerwony oraz jaskrawe barwy. Tonacja Ton h. Amulety roślinne Oset, ostrzeń lancetowaty, pokrzywa zwyczajna. Drzewa Dąb, klon. Zwierzęcy przewodnicy Wilk, baran, dzik. Runy ochronne Sowelo, teiwaz. Zapachy Każdy ostry i przenikliwy np.: czosnek, jałowiec, bazylia. Miejsca istotne Areny sportowe, forty, warownie, tereny piaszczyste, nowe i niezaludnione przestrzenie. Pomyślny kierunek Wschód. Życie rodzinne Jedynka to osoba, która pragnie zaistnieć w roli głowy domu. Ta wibracja numerologiczna daje dobrze poukładane relacje rodzinne. Rozwój Ważny dla Jedynki okres życia to dzieciństwo. Dopasowanie imion Imię Dawid współgra z innymi imionami, których liczba wynosi 2 lub 5. Praktyczna i stabilna Dwójka ukierunkuje dynamiczną Jedynkę. Piątka wprowadzi dodatkową energię twórczą. Znak zodiaku Imię Dawid jest idealne dla urodzonych w znaku Barana, Lwa oraz Skorpiona. Wymienione znaki zodiaku podkreślają indywidualizm osoby, zwłaszcza Baran i Lew, co jest zgodne z wibracją Jedynki. Skorpion również odnajdzie się w tej wibracji. Należy dodać, że Skorpion to znak wojowników. 7. Dawid - dziecko Osoby noszące imię Dawid już w dzieciństwie posiadają umiejętność postępowania honorowego i godnego. W związku z tym w pierwszych latach życia i we wczesnej młodości uwidaczniają się wyszukane maniery. Dawid przykłada wielką wagę do elegancji. Jeżeli cechy te zostaną utrwalone w młodości, to ułatwią start w dorosłe życie. To imię w pierwszych latach życia obdarza twórczym duchem i kreatywnością. W jaki sposób wybrać imię dla dziecka? Sprawdź te materiały: 8. Dawid - schyłek życia i starość Na starość autorytet osoby o imieniu Dawid w rodzinie jest niepodważalny. Zdobyte bogate doświadczenie jest skarbnicą wiedzy o życiu, z której chętnie korzystają inni. W wieku dojrzałym ujawnia się spory temperament i ochota do działań twórczych. Schyłek życia będzie spędzony pomyślnie. polecamy

Imię i nazwisko - Dawid Najgiebauer Zawód - mgr inż. informatyk, a także audytor i certyfikator energetyczny budynków Poniżej znajduje się mój podpis - próbka mojego sławnego pisma! (sławne ze względu na to, iż mało kto umie rozkodować mój zapis, niestety większość nauczycieli też się zalicza do tej grupy; naprawdę często mam przez to kłopoty! :-))Zdjęcie znajdujące się po lewej stronie to wynik pracy (nie mojej) podczas zawodów informatycznych Czechy vs. Polska 2000. Temat zawodów - grafika, dział - karykatura. Do zdjęcia zostało wykorzystane ciało A. Gołoty i moja głowa (a szkoda, że nie na odwrót). Ostatnie szlify nadałem temu zdjęciu sam. Moja galeria Moja galeria Skąd się wzięło przezwisko "mgr inż. Dżyszla"? Jak to zwykle wsród ludzi bywa, dążą oni zawsze do wszelkiego rodzaju skrótów. Tyczy się to także nazywania innych, czy nadawania tzw. pseudonimów. Szczególnie nasilone jest to zjawisko w szkołach. A jak to było w mojej szkole? Ano, długo żadnego przezwiska nie miałem, w przeciwieństwie do rówieśników. Sytuacja ta trwała aż do - jeśli dobrze pamiętam - siódmej klasy szkoły podstawowej. Wtedy to, jako iż sam jedyny nie miałem swojej ksywki, postanowiono mi ją wymyślić. Zawiązała się wielka akcja wymyślenia mi przezwiska. Jednak były problemy, bo ani z imienia, ani z nazwiska, ani z jakichkolwiek innych charakterystycznych cech nie można było go stworzyć (oczywiście taki, które nie byłoby obraźliwe, i które by mi się podobało). Jedną z ciekawszych propozycji było nadanie mi imienia "MacGayver" co miało nawiązywać do moich wyróżniających się w klasie (a nawet, nie chwaląc się - w szkole) umiejętności fizyko-matematyczno-chemicznych. Jednak uznano je za mało oryginalne. Także moje zdolności mimo wszystko były mniejsze od zdolności sławnego bohatera serialu. Wtedy jeden z kolegów, nie wiedzieć czemu, wymyślił Dżyszle. Doprawdy nie wiem skąd to się wzięło (być może i od mojego imienia - pierwsza litera ;-) ), ale spodobało mi się. Wróciłem do domu i postanowiłem odszukać kogoś o podobnym nazwisku. Niestety, nic. A może Wy znacie jeszcze jakiegoś Dżyszlę, może bohater jakiejś książki, a może realistyczna postać. Dajcie mi znać! Ale wracając do tematu; Dżyszla jednak nic nie mówi szczególnego. Wtedy dodano tytuły: "mgr inż.". Właściwie zostały one wybrane przez jednego z moich kolegów na chybił-trafił. "mgr inż. Dzyszla" - to mi się spodobało. Teraz niektórzy parodiują moje tytuły dopisując teksty typu "mgr inż. dok. [re]habilitowany" itp. Nie obrażam się! Tak więc te pewne tytuły miały odzwierciedlać nieco moje zdolności do nauk ścisłych. Co prawda była jeszcze druga część imienia, brzmiało to "mgr inż. Dżyszla (tu jeszcze jeden skrót).". Nie chcę teraz ujawniać tego skrótu, tym bardziej że nie przyjął się on. Mogę tylko powiedzieć, że nie był to już tytuł naukowy. Jednak generalnie "Dżyszla" nie przyjęło się w szkole podstawowej, a częściej obstawano przy zdrobnieniu mojego imienia, czego nie specjalnie lubiłem. Prawdziwy rozkwit "Dżyszli" (pseudonimu) rozpoczął się dopiero w liceum. Sam wszedłem z tym przezwiskiem, a promowałem je poprzez używanie go na mIRC'u. Na rezultaty nie trzeba było długo czekać. Dziś - trzy lata po rozpoczęciu nauki w liceum - większość osób ze szkoły zna "Dżyszlę", nie wyłączając z tego nauczyciela od informatyki (pozdrawiam). Oczywiście stosuję często podpis "Dżyszla", ale cały czas przypominam, że obowiązuje pełna jej nazwa: "mgr inż. Dżyszla". Niestety spotykam się także z profanacją mojej ksywy i przekształcanie jej w "Dyszla", a ja mówię, że "dyszla" to masz u woza! Jednak i na takie zawołanie zareaguję. Tak więc powstał mgr inż. Dżyszla. Co prawda istnieje jeszcze jedna ksywka, lecz używana tylko przez kilka osób w klasie: "Najgiś". A jednak dało się skrócić moje nazwisko. To mi się nawet podoba w przeciwieństwie do innych prób przezwania mnie typu "Najebałer". Może śmiesznie brzmi, ale jednak wolę to pierwsze. A mimo to Dżyszla to Dżyszla, a koledzy śmieją się, że za pięć - dziesięć lat będą podawali komunikaty w Teleexpressie: "Kolejny atak Dżyszli na komputery bazy wojskowej NATO...". No, taki hacker to ja jeszcze nie jestem, ale kto wie... >;-> Zainteresowania: # Programowanie: Delphi Pascal C/C++ Java Assembler Basic (to było tak dawno) HTML/CSS/JS PHP MySQL & Firebird Notatnik (Notepad) # Inne: Informatyka, komputery itp. Elektronika Kolej (polecam: Statystowanie w Kłejka (to mi wychodzi najlepiej), ale już nie mam kiedy. Osiągnięcia życiowe: Dostanie się na studia informatyczne (Politechnika Śląska a potem Opolska) Ukończenie liceum i zdanie matury Wygranie głównej nagrody w konkursie zorganizowanym przez ING Bank Śląski (a i tak tego banku nie lubię, ale nie piszę o tym, bo mi jeszcze moją nagrodę - 2000 PLN - odbiorą!) Napisanie cieszącego się dużą popularnością wśród elektryków programu Dekoder Elektronika. II miejsce w międzyszkolnym miejskim konkursie informatycznym (tylko 1 punkt do pierwszego :( ) Celujący z infy, który pójdzie na maturalne Stworzenie i rozwijanie tej strony Zdobycie pierwszego w życiu punktu (po 12 h grania) w jednej z rozgrywek szkolnych w Quake'a Rekordowy wynik -10 (czyt. minus dziesięciu) punktów w Quake'u Ukończenie przedszkola nr 21 w Żorach (żłobka niestety nie ukończyłem, po znajomościach ;) ) Moje wady (radzę się zapoznać, żeby nie było rozczarowań): hiperbolizujący żyjący marzeniami niepoprawny romantyk pesymista kierujący się uczuciami mający na wszystko gotową odpowiedź boleśnie szczery niezrozumiały dla innych nienawidzący alkoholu, papierosów i innych używek łatwo popadający w nerwy wiecznie żyjący w depresji niepotrafiący żyć społecznie indywidualista i samotnik wróg wszelakich imprez dający się wykorzystywać szpiegujący wszystkich i lubiący wszystko wiedzieć wykorzystujący nieetyczne środki do osiągania celów (szczególnie w złości) mściwy dla osób, które zalezą za skórę niepotrafiący dogodzić innym fajtłapa, tchórz, słabeusz lizus uparty i nękający innych wiecznie narzekający a niepotrafiący temu przeciwdziałać niemający żadnego obrazu ideału niezachowujący się jak normalny, typowy facet leniwy nienawidzący wszelakich wyjazdów w nieznane miejsca; wakacji (domator) zbyt łatwo rozklejający się zbyt delikatny za łatwo i za bardzo się we wszystko angażujący chcący na siłę uszczęśliwiać innych wiecznie moralizujący mający zapędy niańki irytujący nie potrafiący niczego wytłumaczyć pozbawiony gustu (szczególnie w kwestii samochodów i ubrania) (Lista oparta głównie o to, co na swój temat usłyszałem. Czy prawdziwe, czy tylko wyolbrzymione w akcie zemsty?) Blog Chcesz poczytać moje dzienne zapiski? Odwiedź Blog! REKLAMA

Jest to imię biblijne (nosił je król Dawid, twórca części psalmów), pochodzące od hebrajskiego słowa dud 'kochanie' czy dod 'kochania godny'. W Europie imię to stało się bardzo popularne po reformacji; dziś jest to częste imię w krajach protestanckich. W Polsce było i jest to imię rzadkie. Częściej występowało na ziemiach ruskich (w Kościele Wschodnim imiona biblijne zawsze były popularne) oraz wśród polskich Ormian. Oczywiście częste było wśród polskich Żydów. W źródłach poświadczone jest już w 1277 r. Występowało w postaciach Dawid, Dawidek, Dachno, Daszek. Od imienia tego pochodzą nazwiska Dawid, Dawidowicz, Dawidowski. Odpowiedniki obcojęz.: łac. David, ang. David, Davie, Davy, fr. Davide, gr. Dawid, niem. David, ukr. Dawyd, wł. Davide. Święci, którzy to biblijne imię rozsławili w epoce chrześcijańskiej, osiągają pokaźną liczbę osiemnastu, a reprezentują różne epoki historyczne i różne kraje. Większość z nich to postacie o dużym znaczeniu i nie mniejszym zasięgu kultu, którym ich otaczano. Kilku przedstawimy tu w porządku chronologicznym, ale poprzedzimy informacją o postaci i kulcie Dawida biblijnego. Dawid, król, jest po Mojżeszu najwybitniejszą osobowością w dziejach wybranego narodu. Może nawet niespożytą energią przewyższył samego Mojżesza. Jest zarazem twórcą monarchii żydowskiej, której nadał swe własne cechy. Tradycja przypisała mu ponadto nieporównywalną z nikim rolę w ukształtowaniu pień religijnego i narodowego kultu. Z nim w końcu prorocy związali nadzieje mesjańskie. Znamy go nade wszystko ze źródeł biblijnych i to nie tyle z Księgi Kronik, która jest tworem późnym, o charakterze bardziej teologicznym niż historycznym; i nie tyle z psalmów, których tytuły, wyposażone w imię Dawida, podlegają dyskusjom; raczej z Ksiąg Samuela i Królewskich. Urodził się prawdopodobnie w drugiej połowie XI w. przed Chr. w Betlejem, na terenie zajmowanym przez pokolenie Judy. Wcześniej zwał się może Baalhanan (Elkanan). Jego ojciec, Jesse, był Efraimitą i jako taki utrzymywał kontakty z prorokiem Samuelem. Gdy niezadowolony z rządów Saula, Samuel rozglądał się za następcą, wybór padł na młodego Dawida. Na dworze Saula był zrazu grajkiem, ale rychło osiągnął stanowisko królewskiego giermka. Potem przez przyjaźń z królewiczem Jonatanem oraz przez małżeństwo z królewną Mikal zdobył pozycję jeszcze silniejszą. Był zarazem dzielnym żołnierzem, uwielbianym przez lud. W tej sytuacji Saul, który coraz bardziej stawał się neurastenikiem, poczuł z jego strony zagrożenie i zaczął dybać na jego życie. Gdy Jonatanowi nie udało się zażegnać konfliktu, z kolei Dawid poczuł się zagrożony i uszedł z dworu. Wiódł wtedy życie wędrowcy, pełne niepewności. Stało się tym niebezpieczniejsze, że niebawem jego protektor Samuel zmarł. Stał się w końcu Dawid wasalem Akisza, filistyńskiego króla Gat, ale nie rozproszył tym nieufności Filistynów co do swej lojalności względem nich. Dzięki tej nieufności uniknął udziału w filistyńskiej wyprawie przeciw Saulowi. Zakończyła się ona w Gilboa klęską króla i jego śmiercią. Dawid dowiedział się o tym, gdy wracał z wyprawy, w czasie której wziął odwet na Amalekitach, łupieżcach jego siedziby. Bez zwłoki wyruszył wtedy do Hebronu, gdzie okrzyknięto go królem i gdzie pozwolił się namaścić. W nowej sytuacji okazał się politykiem zręcznym. Przez przemyślane kontakty pozyskał przychylność ludzi z północy, a wykorzystując spory i zabójstwa, za które odpowiedzialności nie wziął, zdobywał z wolna cały kraj. W siedem lat po namaszczeniu miał już w swym władaniu wszystkie ziemie Izraela. Stolicą państwa uczynił Jeruzalem, u którego wrót stoczył jeszcze zwycięską walkę z Filistynami. Wiktorię ukoronował pokonując Moab i Edom. W samej stolicy wybudował pałac, a potem przeniósł na Syjon Arkę Przymierza. Przystąpił zarazem do zorganizowania armii i administracji. Gdy się postarzał, wyraźniej objawiły się jego słabości. Już przed zdobyciem Rabba uwiódł Batszebę, żonę Uriasza, a na nim samym dopuścił się zbrodni. Potem w przypływie pychy zarządził spis ludności. Równocześnie nie potrafił opanować konfliktów, które pojawiały się w jego licznej rodzinie. Zagroziło to jedności królestwa, do której uratowania, opowiadając się za Salomonem, walnie przyczynił się prorok Natan. Stary król zmarł w ramionach Szunemitki Abiszag. Pochowano go w Jerozolimie, która stanie się -miastem Dawida-. Miejsce wskazywano na Syjonie, a więc niedaleko tego, w którym znalazł się Wieczernik. W pamięci potomnych stawał się z wolna typem oczekiwanego Mesjasza, i to typem zgodnym z wyobrażeniami jahwistycznymi. To oczekiwanie, wsparte o wiarę w świat i ingerencje nadprzyrodzone, jest w dziejach religii czymś wyjątkowym, jedynym. Będą je podtrzymywali prorocy, z Izajaszem na czele, i oni też w dalszym ciągu będą precyzowali, jaka będzie działalność Dawidowego potomka i jaki ona przybierze charakter. Z królestwa Dawidowego zrodzi się po wiekach kryzysów Kościół Mesjasza. Trwałe ślady pozostawi też potomności dzieło zapoczątkowane przez Dawida w zakresie kultu. Nie zbudował świątyni, ale zainicjował liturgię z ołtarzem, całopaleniem, ofiarami. Wszystko wskazuje na to, że tym inicjatywom towarzyszyły pienia, a mówiąc dokładniej - śpiew z towarzyszeniem muzyki, podobny do tego, jaki istniał już w świecie asyro-babilońskim i w Egipcie. Jest też wysoce prawdopodobne, że niektóre z tych pieśni układał sam Dawid, podobnie jak improwizację elegii na śmierć Saula i Jonatana. Znacznie trudniej ustalić, które ze znanych psalmów były jego kompozycji. W tym wszystkim ujawnia się głęboka religijność króla. Słucha głosu Bożego. Poddaje się wyrokom, przekazywanym mu przez proroków. Nie waha się podjąć publicznej pokuty. Jest nade wszystko mężem modlitwy. Żarzy się w nim ogień, którego nadaremnie szukalibyśmy u Saula czy Salomona. Jest sługą Jahwe, przekazującym powierzone mu królestwo innym. Sługa Jahwe staje się w ten sposób sługą ludzi. Brakowało mu wiele, by urzeczywistniać ideały ewangeliczne; przy ocenie króla-proroka nie należy jednak zapoznawać mentalności i pojęć jego odległych czasów. W Martyrologium Rzymskim wspominano go w dniu 29 grudnia. Na Wschodzie obowiązywały inne grudniowe terminy: 22 (Ormianie), 9 (Koptowie), 2 (Melchici), niedziela po Bożym Narodzeniu (Grecy). Należy przede wszystkim przeczytać 1 Sm 16 - 2 Sm 24 oraz 1 Krl 1 - 2, 11; a także inne wspomniane miejsca z Biblii. Dobre syntetyczne ujęcie w DB Suppl. 2 (1934), 287-330 (L. Pirot). Inne wskazuje Catholicisme 3 (1952), 479-485, oraz zwięźlej LThK 33 (1995), 38 n. O miejscu w martyrologiach: Com. mart. rom. 607. - Katecheza Skargi w ŻŚw pod 30 sierpnia. - Ikonografia w LThK, l. c.; LM 3 (1984), 596-599; Bibl. Ss. 4 (1964), 489-511 (reprodukcje); LCI 1 (1968), 477-490 oraz 6 (1974), 35 n. Dawid z Tesaloniki. Urodził się około r. 450 w Mezopotamii. Pod koniec V stulecia lub w pierwszych latach następnego przybył do Tesaloniki, ożywiony ideami radykalnej ascezy stylitów. Przez trzy lata przebywał, jak słupnicy, na drzewie migdałowym. Potem na rozkaz metropolity zamieszkał pod miastem, w celi przylegającej do klasztoru świętych Teodora i Merkurego. Pod koniec życia miał w imieniu metropolity posłować do cesarza z prośbą o przeniesienie stolicy Illyricum z Iustiniana Prima do Tesaloniki. Zmarł około r. 535. Otoczyła go natychmiast spontaniczna cześć ludu, ale Vita sporządzono dopiero około r. 720. Kult, bardzo popularny w świecie greckim, dotarł w XIII w. do Pawii. W Tesalonice był obok Dymitra głównym patronem miasta. Wspomnienie obchodzono 26 czerwca. Dawid, biskup Menevii. Czczony był żywo jako patron Walii, ale jego kult sięgał w średniowieczu daleko poza ten kraj, dumny ze swych odrębności. Mimo to zbyt wiele o Dawidzie nie wiemy. Prawdopodobnie był synem jakiegoś możnowładcy. Zostawszy kapłanem upodobał sobie życie pustelnicze na modłę anachoretów egipskich. Miał brać udział w synodzie w Brevi (560) i wtedy to zwrócił na siebie uwagę wszystkich. Wysunięto go wobec tego na stolicę biskupią, może nawet utworzono ją dla niego. Dalsze szczegóły związane z jego rządami biskupimi wydają się mało prawdopodobne lub są wprost legendarne. Późny biograf Rhygyfarch (w. XI), następca Dawida na stolicy biskupiej, która tymczasem zmieniła nazwę na St. David, przytacza te szczegóły, aby uzasadnić jej niezależność od Canterbury. Dawid zmarł około r. 601. Kult aprobował w r. 1120 Kalikst II. Grób Dawida był aż po czasy reformacji celem licznych pielgrzymek. Czczono go także jako patrona nowo narodzonych. Wspomnienie obchodzi się w dniu 1 marca. Dawid Niezwyciężony, zwany także Filozofem. Był wybitnym pisarzem i myślicielem ormiańskim z VI stulecia. Kształcił się w Aleksandrii i Atenach. Losy jego życia nie są bliżej znane. To pewne, że zdobył wykształcenie filozoficzne i gruntownie zapoznał się z dziełami myślicieli greckich. Jego uzdolnienia dialektyczne sprawiły, że w dysputach był niedościgniony. Stąd właśnie przydomek -Niezwyciężony-. Dawid przetłumaczył na język ormiański wiele dzieł filozofów greckich. Do historii filozofii wszedł jednak przede wszystkim jako autor oryginalnego, polemicznego dzieła O definicjach. Z czasem zaczęto mu także przypisywać inne, później powstałe pisma. Ponadto pozostawił dzieła o charakterze teologicznym. Z ocalałych na uwagę zasługuje Homilia o krzyżu oraz scholia do mów św. Grzegorza z Nazjanzu. Kult Dawida związany jest ze czcią, jaką Ormianie oddają tzw. -świętym tłumaczom-. Menologia ormiańskie wspominają Dawida jako świętego pod dniem 17 września. Dawid III Odnowiciel, król Gruzji. Syn Jerzego, władcy Gruzji, w r. 1089 objął rządy po ojcu i wkrótce zasłużył sobie na przydomek -Odnowiciela-. Jego inteligentne i wytrwałe starania doprowadziły do poprawy warunków życia i wzmocniły kraj, podupadły na skutek ciągłych wojen. Za swego Odnowiciela uznał go również Kościół gruziński. W rzeczy samej doprowadził do odnowienia wielu świątyń i klasztorów oraz walnie przyczynił się do przywrócenia dyscypliny wśród kleru i wiernych. Zmarł 24 stycznia 1130 r. Kościół gruziński, który uczcił go osobnym oficjum, wspomina go w dniach 1 stycznia, 28 i 29 marca. Dawid I, król Szkocji. Urodził się około r. 1085 jako szósty syn Malcolma III i jego żony, św. Małgorzaty Szkockiej. Na tron prawem sukcesji wstąpił w r. 1124. W okresie swych rządów zasłynął z dobroci i sprawiedliwości. Widząc słabość i partykularyzm Kościoła szkockiego, pracował wydatnie nad jego podniesieniem i w tym celu założył wiele nowych klasztorów benedyktyńskich, cysterskich i augustiańskich. Przeorganizował też sześć z dziesięciu diecezji szkockich. Więzy przyjaźni łączyły go z bł. Aelredem z Rievaulx, znakomitym uczniem św. Bernarda. Zmarł pobożnie 24 maja 1153 r. w Carlisle. Jego ciało spoczęło w krypcie królewskiej opactwa w Dunfermline. Spontaniczny kult, którym go lud obdarzył, przetrwał czasy reformacji, ale formalnej aprobaty się nie doczekał.

.

mo2jglb4jo.pages.dev/452

mo2jglb4jo.pages.dev/177

mo2jglb4jo.pages.dev/678

mo2jglb4jo.pages.dev/710

mo2jglb4jo.pages.dev/245

mo2jglb4jo.pages.dev/649

mo2jglb4jo.pages.dev/352

mo2jglb4jo.pages.dev/827

mo2jglb4jo.pages.dev/947

mo2jglb4jo.pages.dev/74

mo2jglb4jo.pages.dev/626

mo2jglb4jo.pages.dev/298

mo2jglb4jo.pages.dev/360

mo2jglb4jo.pages.dev/963

mo2jglb4jo.pages.dev/295

przezwiska do imienia dawid