Stoi na stacji lokomotywa. Ogromna, blaszana i spolegliwa. Kupa żeliwa. Daremnie stoi, bo już nie sapie. Choć nieruchoma parą nie chrapie. Brrrr - jaka zimna ! Chłodna jak grób. Krypta grobowa. Żelazny trup. Choć zmierzch zapada, Choć kogut pieje, Choć maszynista wodę w nią leje, To gwizdka bez pary nie usłyszymy. Ani we wiosny, ani też w zimy, gdyż Nikt więcej węgla pod kocioł nie sypnie. Więc stoi cholera i ani zipnie. Jeszcze wagony podoczepiali ! Lecz tylko czterdzieści, więcej się bali. A w każdym wagonie też kupa ludzi, Ruszyć, dojechać do celu się łudzi. Wśród pasażerów nie ma grubasów, Ni fortepianów, ni kontrabasów. Próżno by szukać, czy jest atleta. W zastępstwie mięśnie pręży kobieta. Żadne tam konie, żadne tam świnie, Nawet nie wspomnę o wołowinie. W trzecim jakieś wychudłe Victorie Siedzą i liczą tłuste kalorie. A tłoki martwe i pusto w baku I tyle wagonów wisi na haku. Więc czemu nie rusza, czemu nie pędzi, Czemu maszynę na kołach coś więzi ? A temu, że z węgla do kotła żar wchodzi, I wodę w komorach podgrzewa, nie chłodzi. I grzeje bąbelki, co w wodzie buch, buch, Aż pary prężności pojawi się duch. Ten duch, co się rurami do tłoka przeciska, A tłok wraz z tłoczyskiem na dwie strony wciska I z masą się para bierze za bary, Wraz z tłokiem przesuwa żelazne wiązary. To belka stalowa nie raz hartowana, Na czopy nabita, do pchania, ściskania, Gdy koło z wiązarem raz w górę, raz w dół. Stąd moment na kołach tak silny jak wół. Lecz tak się nie stanie. Będziecie, więc stali. Gdyż węgiel wynieśli, zamknęli, zabrali. I choćbyście żagle dopięli z łopotem, Sto razy sprężynę kręcili z hurkotem, Siadł ktoś na dynamo i się natężał, Bez węgla, bez pary - nie ruszy ten ciężar. Wie to kolejarz, który stanął w półkroku, Pokręcił głową, podparł się w boku. Nic nie rzekł. Rzekł za to dzięcioł i w lesie zastukał. Kolejarz westchnął i w czoło popukał, A tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!...
1. Czym zajmuje si ę poeta? (Pisze wiersze.) 2. Jakich poetów znacie? 3. Z jakiego wiersza pochodzi cytat: „Stoi na stacji lokomotywa, Ci ężka, ogromna i pot z niej spływa?” („Lokomotywa”) 4. Z jakiego wiersza pochodzi cytat: „Ale gdyby nie skakała, toby smutne życie miała. Prawda? („Skakanka”) 5.Julian Tuwim to jeden z najpopularniejszych polskich twórców, który na swoim koncie ma nie tylko wiersze dla dzieci, ale także kilka wyjątkowo skandalizujących liryków. Poznaj twórczość Tuwima i zobacz, które wiersze stały się najpopularniejsze. Tuwim to polski poeta żydowskiego pochodzenia, który najbardziej znany jest ze swojej twórczości dla dzieci. Jego "Lokomotywa" to jeden z najczęściej powtarzanych wierszy na różnych szkolnych akademiach. Jednak twórca na swoim koncie ma nie tylko wiersze dla dzieci, ale także kilka liryków, które w XX wieku budziły duże kontrowersje. Poznaj najpopularniejsze wiersze także: Już niedługo jesień. Zobacz najpiękniejsze wiersze o jesieniTuwim wiersze - dla dzieci"Lokomotywa" Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa: Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco! Uff - jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali, I pełno ludzi w każdym wagonie, A w jednym krowy, a w drugim konie, A w trzecim siedzą same grubasy, Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy, A czwarty wagon pełen bananów, A w piątym stoi sześć fortepianów, W szóstym armata - o! jaka wielka! Pod każdym kołem żelazna belka! W siódmym dębowe stoły i szafy, W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy, W dziewiątym - same tuczone świnie, W dziesiątym - kufry, paki i skrzynie, A tych wagonów jest ze czterdzieści, Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści. Lecz choćby przyszło tysiąc atletów I każdy zjadłby tysiąc kotletów, I każdy nie wiem jak się wytężał, To nie udźwigną, taki to ciężar. Nagle - gwizd! Nagle - świst! Para - buch! Koła - w ruch! Najpierw -- powoli -- jak żółw -- ociężale, Ruszyła -- maszyna -- po szynach -- ospale, Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem, I kręci się, kręci się koło za kołem, I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej, I dudni, i stuka, łomoce i pędzi, A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost! Po torze, po torze, po torze, przez most, Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las, I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas, Do taktu turkoce i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to , tak to to, tak to to. Gładko tak, lekko tak toczy się w dal, Jak gdyby to była piłeczka, nie stal, Nie ciężka maszyna, zziajana, zdyszana, Lecz fraszka, igraszka, zabawka blaszana. A skądże to, jakże to, czemu tak gna? A co to to, co to to, kto to tak pcha, Że pędzi, że wali, że bucha buch, buch? To para gorąca wprawiła to w ruch, To para, co z kotła rurami do tłoków, A tłoki kołami ruszają z dwóch boków I gnają, i pchają, i pociąg się toczy, Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy, I koła turkocą, i puka, i stuka to:Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!...***"Bambo" Murzynek Bambo w Afryce mieszka , czarną ma skórę ten nasz koleżka. Uczy się pilnie przez całe ranki Ze swej murzyńskiej pierwszej czytanki. A gdy do domu ze szkoły wraca , Psoci, figluje - to jego praca. Aż mama krzyczy: "Bambo, łobuzie!' A Bambo czarną nadyma buzię. Mama powiada: "Napij się mleka" A on na drzewo mamie ucieka. Mama powiada :"Chodź do kąpieli", A on się boi że się wybieli. Lecz mama kocha swojego synka. Bo dobry chłopak z tego murzynka. Szkoda że Bambo czarny , wesołynie chodzi razem z nami do szkoły.***"Pstryk" Sterczy w ścianie taki pstryczek, Mały pstryczek-elektryczek, Jak tym pstryczkiem zrobić pstryk, To się widno robi w mig. Bardzo łatwo: Pstryk - i światło! Pstryknąć potem jeszcze raz, Zaraz mrok otoczy nas. A jak pstryknąć trzeci raz- Znowu dawny świeci blask. Taką siłę ma tajemną Ten ukryty w ścianie smyk! Ciemno - widno - Widno - ciemno. Któż to jest ten mały pstryk? Może świetlik? Może ognik? Jak tam dostał się i skąd? To nie ognik. To przewodnik. Taki drut, a w drucie PRĄD. Robisz pstryk i włączasz PRĄD! Elektryczny bystry PRRRRĄD! I skąd światło?Właśnie stąd!***"Rzepka" Zasadził dziadek rzepkę w ogrodzie, Chodził te rzepkę oglądać co dzień. Wyrosła rzepka jędrna i krzepka, Schrupać by rzepkę z kawałkiem chlebka! Więc ciągnie rzepkę dziadek niebożę, Ciągnie i ciągnie, wyciągnąć nie może! Zawołał dziadek na pomoc babcię: "Ja złapię rzepkę, ty za mnie złap się!" I biedny dziadek z babcią niebogą Ciągną i ciągną, wyciągnąć nie mogą! Babcia za dziadka, Dziadek za rzepkę, Oj, przydałby się ktoś na przyczepkę! Przyleciał wnuczek, babci się złapał, Poci się, stęka, aż się zasapał! Wnuczek za babcię, Babcia za dziadka, Dziadek za rzepkę, Oj, przydałby się ktoś na przyczepkę! Pocą się, sapią, stękają srogo, Ciągną i ciągną, wyciągnąć nie mogą! Zawołał wnuczek szczeniaczka Mruczka, Przyleciał Mruczek i ciągnie wnuczka! Mruczek za wnuczka, Wnuczek za babcię, Babcia za dziadka, Dziadek za rzepkę, Oj, przydałby się ktoś na przyczepkę! Pocą się, sapią, stękają srogo, Ciągną i ciągną, wyciągnąć nie mogą! Na kurkę czyhał kotek w ukryciu, Zaszczekał Mruczek: "Pomóż nam, Kiciu!" Kicia za Mruczka, Mruczek za wnuczka, Wnuczek za babcię, Babcia za dziadka, Dziadek za rzepkę, Oj, przydałby się ktoś na przyczepkę! Pocą się, sapią, stękają srogo, Ciągną i ciągną, wyciągnąć nie mogą! Więc woła Kicia kurkę z podwórka, Wnet przyleciała usłużna kurka. Kurka za Kicię, Kicia za Mruczka, Mruczek za wnuczka, Wnuczek za babcię, Babcia za dziadka, Dziadek za rzepkę, Oj, przydałby się ktoś na przyczepkę! Pocą się, sapią, stękają srogo, Ciągną i ciągną, wyciągnąć nie mogą! Szła sobie gąska ścieżynką wąską, Krzyknęła kurka: "Chodź no tu gąsko!" Gąska za kurkę, Kurka za Kicię, Kicia za Mruczka, Mruczek za wnuczka, Wnuczek za babcię, Babcia za dziadka, Dziadek za rzepkę, Oj, przydałby się ktoś na przyczepkę! Pocą się, sapią, stękają srogo, Ciągną i ciągną, wyciągnąć nie mogą! Leciał wysoko bocian-długonos, "Fruńże tu, boćku, do nas na pomoc!" Bociek za gąskę, Gąska za kurkę, Kurka za Kicię, Kicia za Mruczka, Mruczek za wnuczka, Wnuczek za babcię, Babcia za dziadka, Dziadek za rzepkę, Oj, przydałby się ktoś na przyczepkę! Pocą się, sapią, stękają srogo, Ciągną i ciągną, wyciągnąć nie mogą! Skakała drogą zielona żabka, Złapała boćka - rzadka to gratka! Żabka za boćka, Bociek za gąskę, Gąska za kurkę, Kurka za Kicię, Kicia za Mruczka, Mruczek za wnuczka, Wnuczek za babcię, Babcia za dziadka, Dziadek za rzepkę, A na przyczepkę Kawka za żabkę Bo na tę rzepkę Też miała chrapkę. Tak się zawzięli, Tak się nadęli, Ze nagle rzepkę Trrrach!! - wyciągnęli! Aż wstyd powiedzieć, Co było dalej! Wszyscy na siebie Poupadali: Rzepka na dziadka, Dziadek na babcię, Babcia na wnuczka, Wnuczek na Mruczka, Mruczek na Kicię, Kicia na kurkę, Kurka na gąskę, Gąska na boćka, Bociek na żabkę, Żabka na kawkę I na ostatkuKawka na trawkę.***"Okulary" Biega, krzyczy pan Hilary: "Gdzie są moje okulary?" Szuka w spodniach i w surducie, W prawym bucie, w lewym bucie. Wszystko w szafach poprzewracał, Maca szlafrok, palto maca. "Skandal! - krzyczy - nie do wiary! Ktoś mi ukradł okulary!" Pod kanapą, na kanapie, Wszędzie szuka, parska, sapie! Szuka w piecu i w kominie, W mysiej dziurze i w pianinie. Już podłogę chce odrywać, Już policję zaczął wzywać. Nagle zerknął do lusterka... Nie chce wierzyć... Znowu zerka. Znalazł! Są! Okazało się,Że je ma na własnym nosie.***Zobacz także: Nie wiesz jak wyznać miłość? Te wiersze miłosne będą idealne na tę okazję"Ptasie radio" Halo, halo! Tutaj ptasie radio w brzozowym gaju, Nadajemy audycję z ptasiego kraju. Proszę, niech każdy nastawi aparat, Bo sfrunęły się ptaszki dla odbycia narad: Po pierwsze - w sprawie, Co świtem piszczy w trawie? Po drugie - gdzie się Ukrywa echo w lesie? Po trzecie - kto się Ma pierwszy kąpać w rosie? Po czwarte - jak Poznać, kto ptak, A kto nie ptak? A po piąte przez dziesiąte Będą ćwierkać, świstać, kwilić, Pitpilitać i pimpilić Ptaszki następujące: Słowik, wróbel, kos, jaskółka, Kogut, dzięcioł, gil, kukułka, Szczygieł, sowa, kruk, czubatka, Drozd, sikora i dzierlatka, Kaczka, gąska, jemiołuszka, Dudek, trznadel, pośmieciuszka, Wilga, zięba, bocian, szpak Oraz każdy inny ptak. Pierwszy - słowik Zaczął tak: "Halo! O, halo lo lo lo lo! Tu tu tu tu tu tu tu Radio, radijo, dijo, ijo, ijo, Tijo, trijo, tru lu lu lu lu Pio pio pijo lo lo lo lo lo Plo plo plo plo plo halo!" Na to wróbel zaterlikał: "Cóż to znowu za muzyka? Muszę zajrzeć do słownika, By zrozumieć śpiew słowika. Ćwir ćwir świrk! Świr świr ćwirk! Tu nie teatr Ani cyrk! Patrzcie go! Nastroszył piórka! I wydziera się jak kurka! Dość tych arii, dość tych liryk! Ćwir ćwir czyrik, Czyr czyr ćwirik!" I tak zaczął ćwirzyć, ćwikać, Ćwierkać, czyrkać, czykczyrikać, Że aż kogut na patyku Zapiał gniewnie: "Kukuryku!" Jak usłyszy to kukułka, Wrzaśnie: "A to co za spółka? Kuku-ryku? Kuku-ryku? Nie pozwalam, rozbójniku! Bierz, co chcesz, bo ja nie skąpię, Ale kuku nie ustąpię. Ryku - choć do jutra skrzecz! Ale kuku - moja rzecz!" Zakukała: kuku! kuku! Na to dzięcioł: stuku! puku! Czajka woła: czyjaś ty, czyjaś? Byłaś gdzie? Piłaś co? Piłaś, to wyłaź! Przepióreczka: chodź tu! Pójdź tu! Masz co? daj mi! rzuć tu! rzuć tu! I od razu wszystkie ptaki W szczebiot, w świegot, w zgiełk - o taki: "Daj tu! Rzuć tu! Co masz? Wiórek? Piórko? Ziarnko? Korek? Sznurek? Pójdź tu, rzuć tu! Ja ćwierć i ty ćwierć! Lepię gniazdko, przylep to, przytwierdź! Widzisz go! Nie dam ci! Moje! Czyje? Gniazdko ci wiję, wiję, wiję! Nie dasz mi? Takiś ty? Wstydź się, wstydź się!" I wszystkie ptaki zaczęły bić się. Przyfrunęła ptasia milicjaI tak się skończyła ta leśna audycja.***"Abecadło" Abecadło z pieca spadło, O ziemię się hukło, Rozsypało się po kątach, Strasznie się potłukło: I -- zgubiło kropeczkę, H -- złamało kładeczkę, B -- zbiło sobie brzuszki, A -- zwichnęło nóżki, O -- jak balon pękło, aż się P przelękło. T -- daszek zgubiło, L -- do U wskoczyło, S -- się wyprostowało, R -- prawą nogę złamało, W -- stanęło do góry dnemi udaje, że jest M.***"Spóźniony słowik" Płacze pani Słowikowa w gniazdku na akacji, Bo pan Słowik przed dziewiątą miał być na kolacji, Tak się godzin wyznaczonych pilnie zawsze trzyma, A już jest po jedenastej - i Słowika nie ma! Wszystko stygnie: zupka z muszek na wieczornej rosie, Sześć komarów nadziewanych w konwaliowym sosie, Motyl z rożna, przyprawiony gęstym cieniem z lasku, A na deser - tort z wietrzyka w księżycowym blasku. Może mu się co zdarzyło? może go napadli? Szare piórka oskubali, srebry głosik skradli? To przez zazdrość! To skowronek z bandą skowroniątek! Piórka - głupstwo, bo odrosną, ale głos - majątek! Nagle zjawia się pan Słowik, poświstuje, skacze... Gdzieś ty latał? Gdzieś ty fruwał? Przecież ja tu płaczę! A pan Słowik słodko ćwierka: "Wybacz, moje złoto,Ale wieczór taki piękny, ze szedłem piechotą!" ***"Kotek" Miauczy kotek: miau! - Coś ty, kotku, miał? - Miałem ja miseczkę mleczka, Teraz pusta jest miseczka, A jeszcze bym chciał. Wzdycha kotek: o! - Co ci, kotku, co? - Śniła mi się wielka rzeka, Wielka rzeka, pełna mleka Aż po samo dno. Pisnął kotek: pii... - Pij, koteczku, pij! Skulił ogon, zmrużył ślipie, Śpi - i we śnie mleczko chlipie,Bo znów mu się śni. Wiersze Tuwima - skandaliczne"Mój dzionek" Ledwo słoneczko uderzy W okno złocistym promykiem, Budzę się hoży i świeży Z antypaństwowym okrzykiem. Zanurzam się aż po uszy W miłej moralnej zgniliźnie I najserdeczniej uwłaczam Bogu, ludzkości, ojczyźnie. Komunizuję godzinkę, Zatruwam ducha, a później Albo szkaluję troszeczkę, Albo, gdy święto jest, bluźnię Zaśmiecam język z lubością, Znieprawiam, do złego kuszę, Zakusy mam bolszewickieI sączę jad w młode dusze.***"Upadłość" Puszczała się dziewczyna, puszczała z miłości, Puszczała dla pieniędzy, puszczała z litości, Aż taką masę razy upadła moralnie, Że całkiem się skurwiła - i wpadła fatalnie, Albowiem w ciążę zaszła od jednego z gości: Tak powstał SKURWYSYNDYK MASY UPADŁOŚCI. ***"Wiosna" Zachybotało! -- Buchnęło - i płynie - Szurają nóżki, kołyszą się biodra, Gwar, gwar, gwar, chichoty, Gwar, gwar, gwar, piski, Wyglancowane dowcipkują pyski, Wyległo miliard pstrokatej hołoty, Szurają nóżki, kołyszą się biodra, Szur, szur, szur, gwar, gwar, gwar, Suną tysiące rozwydrzonych par, - A dalej! A dalej! A dalej! W ciemne zieleńce, do alej, Na ławce, psiekrwie, na trawce, Naróbcie Polsce bachorów, Wijcie się, psiekrwie, wijcie, W szynkach narożnych pijcie,Rozrzućcie więcej "kawalerskich chorób"!***"Wiersz, w którym autor grzecznie, ale stanowczo uprasza liczne zastępy bliźnich, aby go w d**ę pocałowali" Absztyfikanci Grubej Berty I katowickie węglokopy, I borysławskie naftowierty, I lodzermensche, bycze chłopy. Warszawskie bubki, żygolaki Z szajką wytwornych pind na kupę, Rębajły, franty, zabijaki,Całujcie mnie wszyscy w dupę. Izraelitcy doktorkowie, Widnia, żydowskiej Mekki, flance, Co w Bochni, Stryju i Krakowie Szerzycie kulturalną francę ! Którzy chlipiecie z “Naje Fraje” Swą intelektualną zupę, Mądrale, oczytane faje,Całujcie mnie wszyscy w dupę. Item aryjskie rzeczoznawce, Wypierdy germańskiego ducha (Gdy swoją krew i waszą sprawdzę, Werzcie mi, jedna będzie jucha), Karne pętaki i szturmowcy, Zuchy z Makabi czy z Owupe, I rekordziści, i sportowcy,Całujcie mnie wszyscy w dupę. Socjały nudne i ponure, Pedeki, neokatoliki, Podskakiwacze pod kulturę, Czciciele radia i fizyki, Uczone małpy, ścisłowiedy, Co oglądacie świat przez lupę I wszystko wiecie: co, jak, kiedy,Całujcie mnie wszyscy w dupę. Item ów belfer szkoły żeńskiej, Co dużo chciałby, a nie może, Item profesor Cy… wileński(Pan wie już za co, profesorze !) I ty za młodu nie dorżnięta Megiero, co masz taki tupet, Że szczujesz na mnie swe szczenięta;Całujcie mnie wszyscy w dupę. Item Syjontki palestyńskie, Haluce, co lejecie tkliwie Starozakonne łzy kretyńskie, Że “szumią jodły w Tel-Avivie”, I wszechsłowiańscy marzyciele, Zebrani w malowniczą trupę Z byle mistycznym kpem na czele,Całujcie mnie wszyscy w dupę. I ty fortuny skurwysynu, Gówniarzu uperfumowany, Co splendor oraz spleen Londynu Nosisz na gębie zakazanej, I ty, co mieszkasz dziś w pałacu, A srać chodziłeś pod chałupę, Ty, wypasiony na Ikacu,Całujcie mnie wszyscy w dupę. Item ględziarze i bajdury, Ciągnący z nieba grubą rętę, O, łapiduchy z Jasnej Góry, Z Góry Kalwarii parchy święte, I ty, księżuniu, co kutasa Zawiązanego masz na supeł, Żeby ci czasem nie pohasał,Całujcie mnie wszyscy w dupę. I wy, o których zapomniałem, Lub pominąłem was przez litość, Albo dlatego, że się bałem, Albo, że taka was obfitość, I ty, cenzorze, co za wiersz ten Zapewne skarzesz mnie na ciupę, Iżem się stał świntuchów hersztem,Całujcie mnie wszyscy w dupę !…Bądź na bieżąco! Polub Chillizet na Facebooku
Dzieci siedzą w kole - losują obrazki z poszczególnymi wagonikami – oglądają dany wagonik i zapamiętują co się w nim znajduje , następnie nauczyciel odtwarza z płyty Cd wiersz Juliana Tuwima, w trakcie recytacji wiersza nauczyciel przyciska pauzę w odpowiednim momencie ( np. stoi lokomotywa, w pierwszym wagonie są..) dziecko z
Julian Tuwim IDĄ GĄSKI Idą gąski, idą białe do domu. Gubią piórka, gubią białe po polu. Idą gąski, idą białe po lesie, A te piórka, białe piórka wiatr niesie. Lela, lela, gąski moje. Lela na wodę, na wodę. Moje gąski popłynęły, A ja nie mogę, nie mogę.Stoi na stacji lokomotywa… Czy książka może zainspirować do zabawy? Oczywiście! Odtwarzanie scen z popularnych powieści czy wierszy to świetny pomysł i zachęta dla dziecka, aby wejść do świata fantazji i rozwinąć swoją kreatywność. Naszą inspiracją do zabawy jest ukochana przez wszystkie dzieci Lokomotywa z wiersza Juliana Tuwima. Świat ciuchć jest w końcu jednym z najbardziej fascynujących dla maluchów tematów, a lokomotywa z wiersza, kryje w sobie mnóstwo niespodzianek. Wejdź z nami do zabawy i podziel się swoimi pomysłami w naszym konkursie. Przygotowanie Zabawa polega na stworzeniu przez dziecko planszy do zabawy pociągami. Potrzebny nam będzie płaski karton np. pudełko po zakupach w Coccodrillo. To co włożymy do środka jest zupełnie dowolne. Możemy skorzystać z gotowych klocków i figurek lub stworzyć własne z papieru czy zużytych opakowań, np. po herbacie. Potrzebne materiały Płaskie pudełko z kartonu| Blok techniczny | Klocki | Figurki ludzików zwierząt | Czarny marker | Zabawkowy pociąg KROK 1 – Rysowanie Wybierzcie swoje ulubione wersy z wiersza i ozdóbcie nimi swoje pudełko. Przeczytajcie z dzieckiem wiersz “Lokomotywa” i poznajcie wszystkich ich interesujących pasażerów oraz bagaże. Możecie ich sobie wyobrazić? Jeśli tak złapcie za przybory do rysowania i sprawdźcie jak wyglądają w Waszym wykonaniu. Może narysujecie niedźwiedzia, armatę lub wagon pełen bananów. Możecie też zastanowić się co znalazłoby się w Waszej lokomotywie a swój pomysł pokazać w naszym konkursie. KROK 2 – Przygotowujemy pudełko Aby stworzyć naszą planszę do zabawy musimy mieć płaskie pudełko np. po zakupach. Rozkładamy je a ruchome elementy zabezpieczamy taśmą. W bokach pudełka możemy wyciąć przejazdy, którymi ciuchcia będzie mogła wyjechać poza planszę . KROK 3 – Tworzymy miasteczko Kolejnym elementem zabawy będzie stworzenie naszego miasteczka. Możecie użyć do tego dowolnych przedmiotów, gotowych zabawek lub np. zużytych opakowań. Pusta butelka po napoju może stać się szklanym wieżowcem, słomka do picia szlabanem, a kapeć zajezdnią dla zmęczonych po całym dniu pracy pociągów. Zachęć dziecko do właśnie takiego wykorzystania przedmiotów, dzięki temu rozwinie swoją kreatywność i zacznie myśleć nieszablonowo. KROK 4 – Rysujemy tory Czas stworzyć tory dla naszej lokomotywy. Rysujemy je na planszy czarnym markerem, pamiętajcie, aby przygotować do pokonania kilka ciekawych przeszkód, takich jak tunele czy mosty. Jeśli pociąg planuje podróż poza pudełko możemy stworzyć mu tory na podłodze używając do tego specjalnej taśmy z nadrukiem szyn. KROK 5 – Czas na zabawę Samo tworzenie planszy było niesamowitą frajdą, prawda? Ale zabawa jeszcze przed nami! Złap za swoją lokomotywę i rozpocznij podróż do krainy wyobraźni.
Stoi na stacji l o k o m o t y w a , ciężka Dokonaj formatowania tekstu następująco: - fraza Stoi na stacji lokomotywa – czcionka Times New Roman, rozmiar 18. Odstępy między znakami zagęszczone; wielkość zagęszczenia 1,9 pt. - wyraz lokomotywa – czcionka Times New Roman, rozmiar 12, podkreślona kursywa. Odstęp
Julian Tuwim DZIECI W POLU Idą dzieci ścieżką. Z prawej strony owies, Z lewej strony łubin żółty i pachnący, A na łące, w dali, stadko białych owiec I chłopczyk i piesek, stadka pilnujący. A nad wszystkim słońce złotym blaskiem świeci, Promieniami ciepła cały świat przenika: I tę ścieżkę polną i idące dzieci, Owiec, łubin, owce, pieska i chłopczyka.- Tym razem proponujemy lżejszą formę, która pojawi się w przejściu podziemnym przy stacji PKP Legionowo. Będzie ona skierowana do młodszego odbiorcy, ale nie tylko – wiersz Tuwima jest bardzo uniwersalny – mówi Piotr Zadrożny, zastępca prezydenta. Autorem dzieła będzie ponownie Rafał Roskowiński, autor patriotycznego murala.
stoi na stacji lokomotywa wiersz
